Η Καλλιθέα είναι χωριό του νομού Βοιωτίας. Αποτελεί ένα από τα τέσσερα δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου Τανάγρας, όπως δημιουργήθηκε σύμφωνα με το Νόμο 2539/1997 ή αλλιώς Νόμο Καποδίστρια. Ο πληθυσμός του χωριού ανέρχεται σε 695 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2001.

Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Σίδες, ενώ επί Τουρκοκρατίας λεγόταν Μουσταφάδες, πιθανότατα από το όνομα κάποιου Τούρκου άρχοντα της περιοχής.

Οικονομία [Επεξεργασία]

Η οικονομία του χωριού, όπως και των υπολοίπων χωριών του δήμου, στηρίζεται κυρίως στη γεωργία, τη μεταποίηση και το εμπόριο αγροτικών προϊόντων.

Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Μουσταφάδες. Η μετονομασία του σε Καλλιθέα έγινε το έτος 1953. Δεν υπάρχει σαφές αποδεικτικό στοιχείο γιατί αυτό το χωριό διατηρούσε μέχρι το 1953 το όνομα Μουσταφάδες. Στην προφορική παράδοση κυκλοφορεί ότι στην περιοχή του χωριού Πύργος ήταν εγκατεστημένος Τούρκος αξιωματούχος ή μεγιστάνας της περιοχής ονόματι Μουσταφάς, αλλά ακόμη κι αυτό είναι αμφισβητήσιμο. Μουσταφάς στην αραβική γλώσσα σημαίνει αυτός που ξεχωρίζει, ο διαπρεπής.Η Ονομασια Μουσταφαδες προηλθε απο 2 αδερφια τα οποια ηταν γενιτσαροι με το ιδιο ονομα μουσταφα .Οταν καταλαβαν οτι ηταν ελληνοπουλα εφυγαν ,αυτομολησαν και εγκατασταθηκαν στισ παρυφες του βουνου πυργαρι σε καποια καλυβα,εκει εβρισκαν καταφυγιο κυνηγημενοι αγωνιστεσ του 1821 .που παμε ελεγαν στους Μουσταφάδες ,ετσι λοιπον βγηκε το ονομα του χωριου,και οχι απο τον ΜΟυσραφαμπεη που καποτε είχε στρατοπεδεύσει για λιγο στην περιοχη.

Το χωριό είναι χτισμένο στις παρυφές του βουνού Πυργάρι και βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Νεοχωράκι και Ασωπία. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 695 κατοίκους, χωρίς να έχει συμπεριληφθεί ο μεγάλος αριθμός των οικονομικών μεταναστών που φιλοξενούνται στο χωριό.

Οι κάτοικοί του είναι στη πλειονότητά τους αγρότες. Η κοντινή απόσταση από την Αθήνα αφενός, μόλις 70 χιλιόμετρα, κι αφετέρου η εύφορη και αποδοτική πεδιάδα δίπλα στον Ασωπό που εκτείνεται εμπρός του, εξειδίκευσαν το χωριό σε έναν από τους μεγαλύτερους τροφοδότες αγροτικών προϊόντων της Κεντρικής Λαχαναγοράς Αθηνών. Οι καλλιέργειες μετά το 1960, περίπου, είναι εντατικές τόσο σε δημητριακά (σκληρό σιτάρι, κριθάρι, βρώμη κτλ.) όσο και σε ζαρζαβατικά (ντομάτες, μπάμιες, φασόλια, πιπεριές). Καλλιεργούνται επίσης πατάτες και κρεμμύδια, όσο και βιομηχανική ντομάτα.

Το πότισμα αρχικά γινόταν από ανάβαθα πηγάδια. Μετά το 1960, άρχισαν να δημιουργούνται γεωτρήσεις 60-70 μέτρων, που με τα χρόνια γίνονταν όλο και βαθύτερες προς εύρεση νερού: σήμερα οι γεωτρήσεις έχουν βάθος γύρω στα 370 μέτρα, με αποτέλεσμα το νερό να έχει πολλά άλατα.

Όλη αυτή η εντατικοποίηση έχει φέρει στο χωριό κύμα οικονομικών μεταναστών διαφόρων εθνικοτήτων. Στο χωριό φιλοξενούνται ως οικονομικοί μετανάστες από το 1980 και μετάΙνδοί, Πακιστανοί, Αφγανοί, οικονομικοί μετανάστες από το Μπαγκλαντές, Αλβανοί, Ρουμάνοι κ.ά., γεγονός που έχει δώσει μια πολυεθνικότητα στο συγκεκριμένο χωριό. Κατά τους χειμερινούς μήνες, οι μόνιμοι οικονομικοί μετανάστες είναι γύρω στους 500, την δε θερινή περίοδο υπερβαίνουν τους 1500. Αυτή η πολυεθνικότητα έχει βέβαια πλεονεκτήματα, αλλά και σοβαρά μειονεκτήματα, με το σημαντικότερο την στέγαση των οικονομικών μεταναστών.

Η μητρόπολη και ο πολιούχος του χωριού είναι ο Άγιος Γεώργιος, που εορτάζει στις 23 Απριλίου. Ο ναός του Αγίου Γεωργίου άρχισε να χτίζεται το 1923 με ιδία εργασία από τους κατοίκους, με κύβους ντόπιας κίτρινης πέτρας, και αγιογραφήθηκε γύρω στο 1970. Ξωκλήσια του χωριού είναι η Αγία Μαρίνα, η Αγία Τριάδα, η Αγία Παρασκευή (νεκροταφείο), ο Άγιος Ταξιάρχης, η Παναγία η Μεσοσπορίτισσα, η Αγία Άννα, ο Άγιος Ιωάννης ο Καλοκτένης.

Το χωριό ανήκει σύμφωνα με τον Καποδιστριακό νόμο του 1997 στο Δήμο Τανάγρας μαζί με τα χωριά Άρμα, Ασωπία, Τανάγρα.

Σημάδια από αρχαιολογικές έρευνες πιστοποιούν ότι η περιοχή κατοικείται από αρχαιοτάτων χρόνων, χωρίς αυτό να σημαίνει ακριβώς στο ίδιο σημείο. Σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων γύρω από το σημερινό χωριό υπάρχουν δείγματα οικισμών, όπως στην περιοχή Λυκούρσι (νοτιοδυτικά), στην περιοχή Κούρτανι νότια και στην περιοχή Μετόχι (δυτικά). Στην κορυφή επίσης του βουνού Σωρός δυτικά του σημερινού χωριού, υπάρχουν δείγματα Κυκλώπειων τειχών Μυκηναϊκής περιόδου. Ολλανδή αρχαιολόγος, που έκανε πρόσφατα έρευνες στην περιοχή της Αγίας Τριάδας, είπε ότι ο σημερινός ναός είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο και σπάνιο ναό της θεάς Ήρας. Λέγεται ότι η αρχαία ονομασία του χωριού είναι Σίδες, που σημαίνει Ροδιές. Πράγματι στη περιοχή ευδοκιμούν πολύ οι ροδιές, αν και σήμερα χρησιμοποιούνται μόνο για οικιακή κατανάλωση.

Πηγές [Επεξεργασία]

• Τσεβά Γ, Η ιστορία της Θήβας και της Βοιωτίας, Θήβα 2006, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Θηβαίων